Aniele...

...
Aniele…

symfonie dźwięków niesiesz

na ptasich piórach…

rozrzucasz nuty dookoła

barwne niczym podmuch tęczy

kto złapie ich wyraz

sens wpisze w obraz naszej pamięci…

etiudy smyczkiem

drżeniem palców

na stokach gwiazd

podniebnych tańców

jeden z was Anioły wygrywa dla mnie

kim jesteś…

wiatrem

moim śmiechem

snem

Bogiem

szumem zaplątanym

w kaskady burzy …

uciekasz przed piorunami

dźwiękiem skrzypiec potężnym

jak siła Twojej ręki…

nie umiem przejść  obok takiej muzyki

Ty mnie nie słyszysz…

a to nie cisza krzyczy

w moim wnętrzu

coś gra tu i teraz

jest wybuch w czyimś sercu…

tak tworzysz

Boże ludzką miłość

niezrozumiałą

z przypadku...

on nie chce

chciał tylko chwilą

jej pękło serce

tornadem wiatrów… Anita Steciuk