Czujesz ten chłód...

...
Czujesz ten chłód to ona...
szła koło Ciebie płaszczem niosła mrok
czerń czerni iskrzy jak kryształ
smutek cierniem duszy...
zostawiła byś czuł
tęsknotę bezkresną jak wszechświat
w dłoniach jej śpiący ptak...
martwej róży kwiat...
zepsuta pozytywka...
ogarek świecy...
grzechotka...
to śmierć przegląda księgi życia
wybiera przyjaciela do gry w kości
do kart...
podąża cieniem uśmiech
Mona Lisy zagadkowy
ona wie dlaczego wybiera ludzi...
ostatni widok Twój cudem zmysłów
jej urody oszołomienie
idzie ciszą zanim zapuka do drzwi
ostatnim snem...
dzwon umiera gdy straci serce...
a śpiew łabędzia słyszą pierwsi
zaklęci w boskie tajemnice
ukryte za srebrną ścianą lustra
za brylantowym zegarem własnego jutra...
 Anita Steciuk