Zamglony obraz wspomnień...

...
Zamglony obraz wspomnień zanika...
jak chmur niestałych poprzetykanych mgłą
srebrnej nocy milczenie...
idę nocy szelestem za Twoim światłem
szukam Ciebie za horyzontu cieniem...
Ty...
mój miraż o który dłoni ani serca
już nie zagrzeję...
każdego dnia znikasz...
wraz z pierwszym promieniem rzeczywistości
idąc za światłem wyciągam dłonie lecz
jedyne czego dotykam
to własnej o Tobie świadomości
coraz bardziej znikasz we mgle...
 Anita Steciuk