Szczyty niebios...

...
Szczyty niebios zakryte powiekami
półcieniem gubią światło
igrając śniegiem
błyszczą jak złudzenie
tańcząc urokliwie z wiatrem...
szukając Twoich ścieżek
przez góry
idę zamyśleniem...
samotnie dotykam świata
światłem
obrazem...
refleksją...
zastanowieniem...
szybując jak ptaki
ciszą spowolnione
wędrują za mną szeptem myśli...
w ogromie gór maleńka jestem...
jak wody kropla
jedna z milionów
bezimiennej obcej
sobie ludzkości...
Anita Steciuk

                   Foto:  Łukasz Malinowski