Mówisz że w Tobie jest smutek...

...
Mówisz że w Tobie jest smutek...
okrywam samotność uczuciem
uśmiechem który przełykam z goryczą
jak sny...
samotne noce i dni które wciąż milczą
przestrzeń bez pocałunków
krawędzią skrzydeł tłukę odbicia w lustrze
pytasz czy miłość zamienię na mieszek diamentów...
gdy mi wysypiesz je szeptem pod próg
biały ptak naszych marzeń dawno uciekł
kiedy zanosili jemu okruszyny
srebrnikami wciąż płacili nam za wspólny chleb...
łzami nie ugaszą naszych myśli
płoną ...
gdy idziemy na wojnę naszych leków
serca roztrzaskane jak gwiazdy nie zaświecą
blaskiem naszej przysięgi
dziś tylko milczą...
dawniej mówiły nie mając ust
boją się ich spojrzeń
trzepotem rzęs udają wciąż że już nie istnieją
chodź zabiorę Ciebie stąd do świata którego nie ma...
nawet po drugiej stronie tęczy
naszego własnego Edenu... Anita Steciuk