Coraz bardziej...

...
Coraz bardziej mgłą okryta
nasza pamięć...
gubimy siebie
czas przesypuje klepsydrę
ciszą...
trwoni nas
jak sznurem perły rozsypane
gubimy blask
zainteresowanie
skupieni tylko na sobie
utrwalamy w źrenicach
ostatni wspólny obraz...
ciepłem nie był on malowany
w zimnej ramie szare przypadkowe kreski
dziś tłem dla fascynacji
nowego jutra...
Anita Steciuk