Senności woal...

...

Senności woal okrywa drzewa pajęczyną...

dotyka traw przelotnie do gałęzi szepcze

pochyla się nad ich liną...

zielenią cicho się zachwyca

kołysze wiatr

i tańczy refleksją w mgławicach...

nimfie zalotnej warkocze splata

kontury pieści odkryte nagością

odcieniami mieni się nadchodzącego lata...

a parasole dmuchawców 

lecąc boso budzą słońce lekkością 

uśmiech przynoszą na nieba oblicze...

wdziękiem... powabem...delikatnością...

gdzieś na zachodzie mienią się kropelki

deszczu liryczne...

echem niesie się ponad polanami żabi śpiew...

słońcem wstaje nowy dzień 

szeptem przy ustach ust...

magicznie...

Anita Steciuk