Puste krzesło...

...
Puste krzesło
kubek wciąż pamięta Twój dotyk
kot obok kapci zwinięty zastygł
cisza obudzona tylko dzwoni
przelewa chwilę bezbrzeżne
mieszana w filiżance westchnieniem
jesteś
po drugiej stronie lustra
myślami dotykam jego brzegi
są zimne
pokrywają je rysy
cofam dłonie
nieświadomie przed chłodem
wciąż milczysz
odchodząc niepewnie
w drugą stronę nieistnienia

Anita Steciuk