Na zamglonej szybie...

...
Na zamglonej szybie...
rysuję kontury Twojej postaci
coraz mniejsze
i mniejsze...
każdym dniem...
każdą chwilą
każdą myślą...
coraz dalej jesteś ode mnie
uciekasz...
przed szeptem słów
których nie chcesz
zrozumieć...
rozpraszasz się i znikasz...
w pustce zagłębienia dłoni
pozostało miejsce na dotyk
samotne i bezimienne...
uśmiechem wciąż kocham
Twój hologram
i tamto zdjęcie... Anita Steciuk