Mogę tylko...

...
Mogę tylko ubrać milczenie
i robić wszystko abyś nie zauważył
smutku...
stać obok bezszelestnie
odwracać wzrok ciszą
przecież na nic się nie przyda
miłość która nie wiadomo
po co przyszła z parku...
jak cień psa chodzi za Tobą i za mną
mówisz idź... zostaje
odsuwasz... tylko patrzy
ignorujesz a ona wygląda wciąż od nowa
z każdego spojrzenia oczu...
duszy zakamarków
skrzydła rozkłada i tańczy
jak po podmiejskim bruku
na Twoim zimowym sercu...
szepcząc uparcie że ciągle kocha...
Anita Steciuk