Coraz dalej jesteś ode mnie pejzażem...

...
Coraz dalej jesteś ode mnie pejzażem...
zamazana postać mgłą okrywa kontury
echo gubi słowa...
jak tajemnice których nigdy już nie poznam
nie rozwikłam i nie zrozumiem...
coraz cichsze w pamięci Twoje ślady...
przecinki i wielokropki
skrawki myśli
jak ptaki spłoszone
pół zatrzymaniem... pół spadaniem... pół lotem
ucieczką jak oddech znikają pośpiesznie...
cień pocałunków... dotyku tak słaby
jakby nigdy nie był nam realny...
niebo kolorem lazuru zastygło i milczy
już się nie uśmiecha czekaniem
z uporem trwa w ciszy...
dziś wiem dlaczego skrzypce tak płaczą...
tęsknotą która nigdy nie milknie
wrażliwością etiud smyczków
łkają cicho...
gdy malują się sny nadzieją w duszy
za Tobą tęsknotą opuszkami grając
na serca wrażliwości płatku... Anita Steciuk