Znów wieje wiatr...

…

Znów wieje wiatr…

a ja myślałam że to pociągi

tak szumią i tłuką nocy gwiazdy…

i to noc tak krzyczy

gdy wyciąga je spod kół

aby się nie tłukły w gwiezdny pył…

biegnie a jej włosy wirują jak gałęzie

pieszczą  je…

wiatr to jej miłość do nich

jest szaleństwem…

troską…

lękiem…

o ich dobro

oddechem którego nie można stracić

dłońmi co silne i piękne

próbują coś zatrzymać
bezsilnością i determinacją…

Ty śpisz… 
noc wciąż biegnie

aby przytulić Ciebie do snów

szeptem skargi…

dotykiem matki...

troską silną jak jej ból… Anita Steciuk