Pośród diamentów rosy...

Pośród diamentów rosy 

tylko twoje ślady iskrzą się na drodze nocą
dzwonki wietrzne igrają dźwiękiem lekkim

jak lotem motyl uwięziony chwilą o szyby łomoczą
grają tony lekkie bardziej zwiewne
iluzją trwają pośród deszczu ciszy bezsenne
na przekór zegarowi który czas z rozmachem nasz trwoni
gwiazdy bledną pod dotykiem zmysłów wiatru dłoni
gdy zasypia ze zmęczenia nocy cisza
noc rozsypuje wachlarz dźwięków gamy
pośród wody toni sonatami w poświacie księżyca...

Anita Steciuk

                       土屋恵子