Szeptem mgły polami gonią...

 ...

Szeptem mgły polami gonią...
jeszcze śpią chwilami liście
świat budzi się ze snu
wiosna idzie zamaszyście...

światłem budzi cień na rzęsach
przekomarzając się ze snami
ptaki śpiew gubią w ogrodzie
wiatr ciepły zaczyna taniec...

niebo oczy przymrużyło
od błękitu ponad błękitem
uśmiech słońce wszystkim niesie
budzi się ze snu bo zimie życie...

małe listki niecierpliwe
ubierają się w zielenie...
tafle wody zalśniły blaskiem
lustrami igrają ze światłem rozbawieniem...

skrzypcom wiatr w dłonie wpadł...
słowikami zawtórował
mgły oplótł złapał w pół
nad bagnami poszybował...

różnych skrzydeł wdzięczny lot
świst i krzyk... ptasi gwar
ponad pejzażem magia piór
tej powabnej chwili czar...

nagie drzewa skrywają wstyd...
gdy natury przyjdzie czas
zieleń ubiorą odrzucą sen
znów szumi liści las...

ustrojona w barwny śmiech
wiosna niesie kwiatów naręcze
kolorami zdobi świat...      pejzaże maluję nam przepiękne...

Anita Steciuk 

Zdjęcie 土屋(Tsuchiya)恵子(Keiko)