Zgasło światło...

...

Zgasło światło i ciemność we dwoje

niebo nad nami jak tajemnica...

zegar przystanął oddechem spłoszony

cisza...

cisza też nie oddycha...

deszcz gubi krople zazdrośnie

figlarnie budzi uczucia...

pytasz milczeniem czy jestem...

wiatr tylko dłoni dotyka...

świerszcz rozmawia tu ze świerszczem

żaby odpowiadają żabom

oddechem wtulam się w Ciebie oddechem

wiatrem we włosach i uczuć kaskadą...

niebo gwiazdami płonie nade mną 

gubię się w Twoich oczach

Ty tylko koło mnie...

i ciemność wokół na wietrze szeleści jak tęsknota...

nagości kontury trwoni...

okrywa nas cisza...

współbrzmi serce w afonii miłość gra

na serca smykach...

gdy nocą całujesz mnie deszczem

pocałunkami jak kroplami na ramiona spadasz

wiem ze moknę miłością

śpiącą za dnia w jeziora szuwarach...

i boso i tylko nocą przychodząc

skrzydeł rozrzucasz nade mną bezmiar

gubię się w Tobie Ty we mnie...

gdy uczuć nad nami taki jest ciężar...

i pył drogi mlecznej uśmiechem strząsam

planet...  wszechświata i mgławic

do Ciebie zawsze myślami biegnę

sercem nie mającym żadnych już granic...

zegar wybija kuranty

cień odchodzi tej nocy...

gdy niebo nad nami goreje wszystko jest jutrem

gdy bliskość roztrwania naszego serca ciche  tęsknoty...

Anita Steciuk