Nad ranem...

...

Nad ranem przychodzi rosa...

ubrana w skrawek ciszy

boso dotyka błękitów

mgły...

dotyka światła...

na pajeczynach koliami 

diamentów sennie błyszczy...

i taka krucha 

i taka lekka

jakby utkana kształtem z nagości 

kroplami

echem

z wiatrem się ślizga myśli...

przelewa się świtem 

oddechu delikatnością 

i drży...

drży trawami

szepcząc do wiatru będę tu znów

czekaj mnie...

czekaj naszej jutrem bliskości...

Anita Steciuk