Szeptem Twoją ciszę chłonę...

...

Szeptem Twoją ciszę chłonę...

niecierpliwym dotykiem 

tańczy po nagości nieba jak po skórze 

błękit rozmyty...

krople deszczu mokre od oddechu 

spadają drzeniem etiudy na serce...

w wilgoci zatopiony pejzaż za oknem

jak cisza myśli dyskretny

płonie zmysłami  i szczęściem...

od tych obrazów w pamieci

od naszych spojrzeń
od pocalunków
od pragnień powrotu do ostatnich wspomnień...

Ty...

ja..

dziś nas już nie ma

jak krople deszczu spadają tęskniące echa 

nic do odzyskania

wszystko do zgubienia...

tylko ta cisza co dzwoni deszczem
budzi i żali się wiatrem...
 Anita Steciuk