Ciemnym suknem...

...
Ciemnym suknem ścielisz za sobą niebo...
beztrosko gwiazdy strząsasz z włosów
całując nagie wyspy nocy
boso...
usypiasz ciszą zmęczonych żeglarzy świtu...
na horyzoncie bezsenne latarnie
pewnie żyją wraz ze zmierzchem
oczekiwaniem mija im życie
tęskno wpatrzone w wody lustro
i morskie iluzje szeptane deszczem...
kochają milcząc...
myślą o kimś czas trwoniąc na wietrze
czekają na miłość tą jedyną
wiatr wodą niesie echem melodie
i czyjeś tęsknotą zgubione serce...
Anita Steciuk