Pusty pokój...

…

Kiedy podnoszę oczy

dotykam pustki

wokół mnie marnieje cisza

zaciskam pięści by nie poczuć

jak narasta we mnie niepokój

poza obrazem dnia

samotność kształtuje cierpienie

twój brak

rzeźbi posąg cierpliwości

na filarach bólu
wiary
kroplami łez

Anita Steciuk