Ja żyję w innym pokoju...

…

Ja żyję w innym pokoju

tam gdzie samotność szepcze kołysanki dla snów

tylko że oczy patrzą na gwiazd roztargnione

za dużo jest myśli aby zasnąć i żadna się nie uśmiecha nie ma kolorów

wystraszona i blada

skulona siedzi koło balkonu

nie broni się i nie ucieka

po prostu czeka w milczeniu 
i wie że nie ma na co

każda obietnica ma wstążki z rezygnacji

wyblakłych uśmiechów i pocałunków suchych jak bukiety

zgaś księżyc niech nie patrzy na jej łzy

teraz setki słonych diamentów leżą na trawie

a oni mówią że tak iskrzy rosa 
ignoranci uczuć

samotność zaczekaj okryję cię płaszczem mojej wrażliwości

parasolem kruchych liści

szeptem zaniosę skargę do boga

prośbę na kolanach

przecież umiesz etiudami wygrywać miłość

umiesz tylko że sama  nie chcesz do domu już wracać

słuchać ciszy która oddycha w ścianach

i modlić się o uczucia  do pustego świata

kołysać coś więcej niż na kolanach kota

otwierać serca czyjeś tajemnice

pocałunkiem nocy wciąż pragniesz kogoś pokochać

 Anita Steciuk