Koronujesz milczeniem...

...
Koronujesz milczeniem każdy
wspólny szept
dotyk słabnie...
na ustach zastygły cienie
wilgocią niezapisane...
witraże oczu przygasły
gubiąc wczorajszy zapis...
więc tak wygląda zachód słońca
gdy nie przychodzisz już myślami...
białe pióra gubią ptaki bezwiednie
łamiąc serce...
obraz faluje jeszcze ciszą i ich odlotem
pocałunki wiatru nie cieszą
jak kiedyś...
dłonie z oczekiwaniem liczą nienakręcone zegary pustką smutne
nasz sen się skończył przed czasem...
Anita Steciuk