Niedokończony taniec wiatru
bociany improwizują symboliczną sztukę
długim szeregiem otwierają czas tęsknoty za słońcem
nigdy nie byłam tak odważna
by biec za tym co upragnione
aby zostawić za sobą
czas nazbyt pusty złudzeniem
słowa które powinny pozostać
w przeszłości
ten jeden krok trzymał mnie zawsze w miejscu
chwila wahania przez którą biec dalej nie mogłam
wciąż zazdrościłam ptakom wolności lotu
i bezkresu
stałam w miejscu
bociany improwizują symboliczną sztukę
długim szeregiem otwierają czas tęsknoty za słońcem
nigdy nie byłam tak odważna
by biec za tym co upragnione
aby zostawić za sobą
czas nazbyt pusty złudzeniem
słowa które powinny pozostać
w przeszłości
ten jeden krok trzymał mnie zawsze w miejscu
chwila wahania przez którą biec dalej nie mogłam
wciąż zazdrościłam ptakom wolności lotu
i bezkresu
stałam w miejscu
dziś biegnę coraz szybciej
coraz mniej zostało czasu
Anita Steciuk
Komentarze
Prześlij komentarz