Tam chyba nie ma

Tam chyba nie ma słów więcej
w tym niebie i pod gwiazdami
gdzie błękit dotykam czule snów opuszkami

zamknięte milczeniem spojrzenie
balet kwiatów topoli
ziarnko piasku co tkwi  w sercu zbyt ostre
małe lecz boli

skrzypce melodię gubią
zamyśleniem spływają liście
kroplami błyszczą się rosy
drżą łzą zagubioną srebrzyście

i po cóż wzruszenie duszy
samotność przechodzi obok
tego lata piękna zazdrośnie
gdy ja nie umiem nieść uśmiechem szczęścia przed sobą

Anita Steciuk 

               Fot. Z. Malanowski