Te wiersze

 
Te wiersze co nie mogą zobaczyć słońca są jak ćma
taki motyl któremu zabrakło szczęścia
uśmiech gaśnie milczenie przykrywa sny tylko za mało szczelnie
rozbiegają się szukając światła
nie patrzą że przy tym ranią
ze starych ran wypływa krew
świeża jasnoczerwona
długo nie oschnie znów będzie boleć
dekada po dekadzie
kropla po kropli
kawałek po kawałku
jakby wciąż było mało
wspomnienia zachłysną się wolnością
powrócą
znów będzie boleć
a myślałam że już przestało

Anita Steciuk