KRÓTSZE DNI...

...

Krótsze dni...
wiatr łka deszczem w zaroślach
mokry ślad...
dłońmi dotyka czas serca okna...

twoja twarz gubi rysy zaciera  kontury marzeń
zapominam ciebie
nie szukam twoich śladów
tracę każdym oddechem wyobraźnię

nie pamiętam już zapachu naszych pierwszych spotkań
znikasz ją nadal trwam
wiatr deszcz tej chwili samotność ulotna

dotykasz mnie a może okruchów serca
nie chcę idę w dal
nie został nawet ślad
wybacz dziś nic z tego co było tylko nasze nie pamiętam

Anita Steciuk 

              Zdjęcie Leśne Wojaże