ŻURAWI SZNUR...

 ...

Żurawi sznur
wiatr gra na skrzypcach krzykiem
niespokojny przetacza się szmer piór
rozprasza muzykę

nagie gałęzie drzew
gną się tańcząc z wiatrem
ostatnie chwile chłodu samotnością się skrzą
wszystko ostatnie

niepokój bezgłośnie drży
wilgocią pocałunku dotyka
wiosna idzie budzi się ze snów
zapomniana muzyka

rozpływa się delikatnie 
bojąc się spłoszenia
prostują się cienie drżąc
szukają wszystkiego tego co daje sercu złudzenia

wiatru ciepłego co motyle goni
myśli nienazwanych które są lekkie
słońca pierwszych promieni...
szczęścia co niesie się sercem...

Anita Steciuk