Taki błękit i niebo zasypia...

...

Taki błękit i niebo zasypia
świt rozciąga nad ziemią kreskę

horyzontu gubią się nuty
cisza  barwi się szczęściem 

zieleń podchodzi pod domy
zaglądają ptaki wędrowne do okien
niosą spokój światem rozproszony
niosą nam uśmiech i pokój 
stokrotek biała ulewa
wabi pierwsze tego lata motyle
trzepoczą brązem i złotem
ułudą zatrzymując te chwilę 
słowik krzyczy do słowika
polem niesie się wrzawa
gdy śpiewem z tej radości
cały się zanosi oktawą w oktawach 
oddech oddechowi lżejszy
dotyk dotykowi cichszy
spojrzenie łagodzi spojrzenie
serce przy sercu gubi myśli 
i my naprzeciwko siebie
tej chwili tej muzyce
idziemy przyglądając się światu
oddychając szeptem wdychamy spokój i ciszę 

Anita Steciuk