Pierwsza kropla na szybie deszczu...

...

Pierwsza kropla na szybie deszczu...   

noc dotyka gwiazd palcami  

samotny księżyc idzie ciszą boso

pewnie nie chce byśmy zostali dziś sami...

 

czas zmęczony oddechem szeleści

pije wody każdą krople zachłannie
nie zatrzymuje się i chwil zamyśleniem nie pieści
spłoszony jak sarna gdzieś zawsze przepadnie...

i tylko wschód słońca w przedświcie
droczy się z nieba kolorem
płonie karminem niebo jak pochodnia
kiedy  purpura miesza się z chmur  świetlistym wzorem...

witraż nieba zachwyca
serca lekkie mirażem i czyste...
uszczęśliwia rozmarza zachwyca...
niesie serpentyny spokoju ponad horyzont uczuć i myśli jak listy...

Anita Steciuk

                        Fot. J. Pawlaczek