Mówisz mi o prawdzie...

...

Mówisz mi o prawdzie

niesiesz piękne słowa i chyba dotyka mnie smutek

kłamstwo jak wiatr leci 

nagie pióra skrzydeł aniołom brudzi

gubią wiarę w ziemię

gubią wiarę w Ciebie

gubią  wiarę w ludzi

boso bo z godności obdarte 

niosą szczerość oczu

po horyzont smutny 

po horyzont bezdomny

i  wszystko w sercu  zamknięte i wszystko bezbronne

deszczem rozmazane i takie ulotne

gdy w człowieku wszystko kłamstwem jest ułomne

wiatr słowa błekitem pejzażu zranionego niesie

trąpią trąby jerychońskie z żalem nad ludzmi

zabijają krzykiem nadzieję 

anioły i ciszę

Anita Steciuk