Jeszcze

Jeszcze krople szepczą do deszczu
jeszcze trawy kradną bezgłośnie ich dotyk
lekkość spojrzeć i pejzaż zamknięty

ciepłem drży na skórze blask twoich oczu...

jeszcze drga piękno szelestem
jeszcze słowa się budzą nad ranem
zwiewność skrzydeł zapowiedzią jest lotu
kiedy usta pocałunkiem rozwarte 

trwają chwil oczekiwaniem 

ciepłem powiek oczy przymknięte
nieświadome myślą beztrosko złamaną
nagość chmur niesie się wdziękiem i krzykiem
tajemnicą snu drzwi pozamykane

jeszcze rosa emocji pełna
miękko opada srebrem dotyk na łóżko
promyk świata przemyka nieśpiesznie
gdzieś iskrzy światłem w mroku uczucie
znika iluzja pragnieniem nocy
jak oddech serca 
okruszek po okruszku

Anita Steciuk 

                 Fot. Leśne Wojaże